یرقان به معنی زرد شدن پوست، صلبیه و غشاء های مخاطی ناشی از افزایش بیلی روبین در خون می باشد. به طور کلی دو نوع بیلی روبین مستقیم و غیر مستقیم در بدن وجود دارد. میزان نرمال بیلی روبین مستقیم کمتر از 0.3 میلی گرم در دسی لیتر و توتال بیلی روبین بین 0.1 تا 1.2 میلی گرم در دسی لیتر می باشد. افزایش بیلی روبین بالتر از 2.5 تا 3 میلی گرم در دسی لیت منجر به زرد شدن پوست و مخاط می شود. به طور کلی علل یرقان را می توان به سه گرول قبل از کبدی (افزایش تولید بیلی روبین)، کبدی (اختلال کارکرد کبد) و بعد از کبد (انسداد مجاری صفراوی) تقسیم کرد. یک روش دیگر جهت بررسی زردی تقسیم بندی زردی به نوع کونژوگه و غیر کونژوگه می باشد. نوع گونژوگه در آسیب های کبدی و انسداد مجاری صفراوی ایجاد می شود و نوع غیر گونژوگه بیشتر در نوزادان و همراه با افزایش هماتوکریت و اختلال کارکرد آنزیمی (کاهش یوریدیل دی فسفوگلوکرونات گلوکرونوزیل ترانسفوراز) می باشد